Sevelim ki YAŞAYALIM

Çölün kavurucu sıcağında bir yudumu için canınızı dahi vermekten kaçınmayacağınız buz gibi bir sudur aslında.
Ya da titreyen bedeninize hayat öpücüğü gibi uzanan odun ateşinin sıcağıdır Sibirya’nın kan dondurucu soğuğunda.
Varolmakla yokolmak arasındaki ince çizginin ta kendisidir hatta.
Varlığı ile daha bir tutunursunuz yaşama yokluğu ile atılırsınız bir kenara.
Sevgi deriz biz buna.
Sevmeliyiz, sevilmeliyiz.
İnsanız, buna muhtacız.
Çünkü bu bizim yaratılışımız.
Sevgi üzerine varolduk, sevgi ile yoğrulup, sevgi ile yollandık yaratıcı kudret tarafından.
Sonra sevgi taneciklerini anne karnında hissettik ilk kez.
Sonra kucağında sonra baba da sonra tüm tanıdıklarda.
Süt içtik, özenle beslendik gelecek için.
Ama sevgiyi aradık her bakışta her solukta.
Tebessüm edenleri sevdik, gülümseyenleri daha da benimsedik.
İçimize işledik.
Çünkü sevildik.
Çünkü biz de sevdik.
Gün geldi yetiştik, sevgiyi karşı cinsimize hissettik.
Sevginin en saf halini de öğrendik, bizi sevmeyenlerin olabileceğini de.
Bazen sevdiğimiz de sevdi bizi bazen ise sevmeyerek reddetti.
Yine de hiç bitmedi.
İçimizdeydi, nihayetinde SEVGİ idi.
Bitmezdi, bitirilemezdi.
Sonra daha da çeşitlendi daha da yüceleşti.
Kimi zaman evliliğe erişti kimi zaman yürekleri deldi, geçti.
Kimi zaman parkta elele dolaşan iki yaşlı yürekte belirdi, kimi zaman minicik bir yüreğin gülümseyen yüzünde.
Kimi zaman köşe bucak saklanıp birbirine sarılan gencecik bedenlerde kimi zaman rengi ile insanın içini okşayan bir çiçekte.
Şimdi size güzel bir hikaye
Birgün bir kadın evinden çıktı, evinin önünde beyaz, uzun sakallı 3 yaşlı adam gördü.
Onlara, "Sizi tanımıyorum ama aç olmalısınız. Lütfen evime buyurun ve bir şeyler yiyin."dedi.
"Kocanız evde mi?” diye sordular.
"Hayır." dedi kadın.
"O zaman giremeyiz." dedi yaşlılar.
Akşam kocası eve geldiğinde kadın olanları anlattı.
Kocası, "Onlara eve geldiğimi söyle ve davet et" dedi.
Kadın dışarı çıktı, yaşlı adamları davet etti.
"Biz bir eve hep beraber girmeyiz" dediler.
Kadın "Neden?" diye sordu.
Yaşlı adamlardan biri cevap verdi. “Onun adı ZENGİNLİK’tir dedi arkadaşlarından birini göstererek. Ve bir diğerini göstererek, “Onun da adı BAŞARI’dır ve ben de SEVGİYİM” dedi ve ekledi: "Şimdi eşinle konuş ve hangimizi evinize davet edeceğinize karar verin." dedi.
Kadın eve girdi ve olanları kocasına anlattı. Kocası çok sevindi. "Ne kadar harika. Zenginliği davet edelim gelsin ve evimizi zenginlikle doldursun" dedi.
Kadın "Neden başarıyı davet etmiyoruz?" diye sordu.
O sırada onları dinlemekte olan kızları, "Sevgiyi davet etsek daha iyi olmaz mı?" diye seslendi.
"O zaman evimiz sevgiyle dolar."
Adam: "Bence kızımızın tavsiyesine uyalım." dedi.
"Dışarı çık ve sevgiyi davet et. Sevgi bizim misafirimiz olsun."
Kadın dışarı çıktı, sevgiyi seçtiklerini söyledi ve sevgiyi evlerine davet etti.
Sevgi kalktı ve eve doğru yürümeye başladı.
Diğer iki arkadaşı da kalktı ve onu takip ettiler.
Kadın büyük bir şaşkınlıkla: "Ben sadece sevgiyi davet ettim, siz neden geliyorsunuz?" diye sordu.
Yaşlı adam cevap verdi:
"Eğer siz zenginlik veya başarıyı davet etmiş olsaydınız, diğer ikimiz kalacaktık ama siz beni, SEVGİ’yi davet ettiğiniz için, ben nereye gidersem, ‘başarı’ ve ‘zenginlik’ de benimle gelir. Her nerede ‘sevgi’ varsa, ‘başarı’ ve ‘zenginlik’ de oradadır.
Sevgi ile kalın…