Sizleri kim ANIMSAYACAK?

Onceki gün düzenlediler basın toplantılarını.
Gayet rahat, gayet mutlu ve neşeli haldeydiler, objektifler karşısında.
Sanki yıllarca dağda kalmış, bu ülkenin henüz yeni doğmuş bebeklerini katletmemiş, güzel ülkemin Mehmetçiğine kurşun sıkmamış ya da sıkanlarla günlerini gün etmemişlerdi.
Sanki Türkiye adına uluslar arası bir başarıya imza atmış, dünya insanlarının geleceğini değiştiren müthiş bir buluş gerçekleştirmişcesine gururluydular.
Gurur dolu, kinayeli ve de tehditkardılar aynı zamanda.
Yaşadıkları topraklara, sığındıkları insanlara, hayata ve hayatını insanca yaşamak isteyen her yaştan, her ırktan, her etnik gruptan 72 milyon Türkiye evladına.
Tehditkar aynı zamanda da fazlasıyla cüretkardılar.
30 yıl boyunca bu ülkeye kan kusturmuş, kendi ırkından insanları vahşete sürüklemiş bir teröristbaşını Kürt önderi diye tanımladılar.
Sonra da utanmadan, sıkılmadan onu serbest bırakın dediler.
Bırakmazsanız, açılım, maçılım olmaz dediler.
Açılımı başınıza çalarız demeye getirdiler.
Kandil’de 10 binler var, başka kamplarımızı da daha söylemiyoruz dediler.
Aba altından sopa falan da göstermediler.
Açıkça, milyonların gözü önünde sözde barış nutukları atıp, bu ülke insanlarını alenen tehdit ettiler.
Oysa bir avuç çapulcu idiler (!)
Ne yazık ki koskoca Türkiye Cumhuriyeti’ne bela olmuş terörist idiler.
Ne yazık ki masum insanları, öğretmenlerimizi, imamlarımızı katleden ya da katledenlerle beraber olmuş vahşi idiler.
Sonra İzmir’e seslendiler.
İzmir’deki olaylardan bahsedip, batıya açılamadık dediler.
Ey muhteremler (!)
Ey gafiller…
Sizler ve size biat etmişler…
Bilmez misiz, İzmir Türkiye’dir, Türkiye ise İzmir..
Bizler ilelebet varolacağız da sizleri kimler hatırlayacak?
Ya da ne diye anımsayacak?
Ben söylemeyim sizler zaten biliyorsunuz.